We did it!

Op onze laatste volle dag in Australie, voorlopig ons laatste commentaar, gezien we jullie allemaal willen laten weten dat we nog alive and kicking zijn na een 14.000 foot jump!!!! Maar eerst een verslag van de afgelopen dagen...

Vrijdag hebben we de stad Cairns verkend en 's avonds de voetjes van de vloer gehad in P.J. O'Bryans waar een goede rock band ons heeft vermaakt. Daarnaast hebben we ook onze trip naar Cape Tribulation geboekt, welke op zondag begon.

Om 8:00 (t' is toch fekaansie? hmmm...) werden we opgehaald in de stromende regen voor onze 3 daagse reis. Sydney de buschauffeur vertelde ons honderd uit over Cairns en de omgeving. Ket sliep nog even rustig door in de bus. De eerste stop was bij een tropisch regenwoud; The Daintree Forest waar we in bikini doorheen wandelden. Het voordeel Australie is dat je ondanks de regen niet afkoelt, gezien het gewoon warm blijft. Het oerwoud in bikini was erg mooi en Sydney wist ons veel te vertellen over giftige planten, dieren en toeristen die wel eens verdwaald waren geraakt. Na de boswandeling nam Sjoerdt een snelle duik in het frisse water. Ineke en Ket hadden genoeg aan de bui. Vervolgens gingen we op "crocodile hunt".

Begeleid door een Crocodile Dundee (okee, de looks waren iets anders) sprongen we op de boot. Dundee had een erg scherp zicht en zag op afstand al een phyton in de boom hangen. (We verdenken hem ervan dat deze misschien wel nep was voor die bezoekers die weinig geluk hebben en geen "wild life" tegenkomen.) Een paar minuten later hebben we de staart gezien van een grote krokodil. En uiteindelijk werden we nog getrakteerd op een baby krokodil aan de oever, ookal keken Sjoerdtje en Ineke eerst naar een stuk hout, alvorens ze zagen waar ze werkelijk moesten kijken. Helaas dus geen echte spannende avonturen op de rivier. Na deze dag werden we naar "The Beach House" gebracht. Onze accomodatie midden in het oerwoud.

's Nachts probeerden we de slaap te vatten op de vochtige matrassen (het blijft hier vochtig door de enorme hitte en de vele buien). Ket was al snel in woeste dromen beland en Ineke deed haar best om te volgen. Toen hoorde Ineke heel zachtjes Sjoerdtjes hulpkreet vanaf haar bed. Ineke bedacht eerst alles te negeren, maar Sjoerdt hield vol. Toen Ineke het licht op deed, zat Sjoerdtje op het puntje van haar bed te wijzen naar haar tas. "Er zit iets in mijn tas!" zei ze. Gezien er actie moest worden ondernomen ging Ineke (zonder lenzen, is minder eng) in de tas kijken en zag ze inderdaad een grote muis in de "All Bran" van Sjoerdtje. Na deze conclusie was Sjoerdt niet meer bang en heeft ze de muis (een grote wollige bruine met grijze muis) naar buiten gejaagd. Eten opgeruimd en we konden rustig slapen dachten we. Nadat het licht uit was kwam de tweede op bezoek en ook deze hebben we de kamer uitgezet. Ket was nog steeds in diepe dromen...

's Morgens was het tijd voor "The Great Barrier Reef". Door de stromende regen hebben we de boot bereikt. (Douchen hoefde niet meer). Gelukkig brak de zon later op de dag door en hebben we prachtig kunnen snorkelen (Sjoerdt en Ineke) en duiken. Hier hebben we echt prachtig koraal en gekleurde vissen gezien. Enorm grote vissen, schildpadden (super) en zelfs een haai zo groot als Sjoerdt! (Ineke missed it, damn.) De boot was prachtig (helemaal in vergelijking met de Whitsundays boot) en we hebben een super mooie dag gehad op het rif.

Op de laatste dag in Cape Tribulation hebben we als echt jockeys de paarden bestegen. Door het woud naar het strand en weer terug. We kunnen nu galloperen!

En toen kwam de dag van vandaag... Vanochtend werden we om 07:15 opgehaald om onze sprong uit het vliegtuig te maken... Gezien het weer niet goed was op Mission Beach, hebben we het vanuit Cairns gedaan.

Stoere pakken aan, ieder een instructeur (vooral die van Ket had zijn broekje lekker strak aan) en het vliegtuig in. We stegen steeds hoger en boven de wolken (op 14.000 feet hoogte) gingen Sjoerdt, daarna Ineke en daarna Ket zonder aarzeling de aarde tegemoet. (Gelukkig wel met een goede instructeur.)

Wow.....

Je krijgt geen tijd meer om te aarzelen en da's maar goed ook, want het is hoog... Als je naar beneden valt, gaat dit enorm snel en voel je je wangen wapperen en de kracht op je lichaam. Sjoerdt ging als eerste, maar zag al snel Ineke met een noodvaart voorbij komen. Gelukkig kwam dat alleen doordat de instructeur wat zwaarder was en zijn al onze parachutes uitgegaan. Vooral het moment dat de parachute uitgaat is mooi en lekker. We hebben een beetje kunnen sturen, tolden in de lucht en zijn dus ook daadwerkelijk door een wolk heengevallen. Wow...

Deze stoere meiden gaan nu een eind breien aan de verhalen. We zullen de website thuis aanvullen met foto's en misschien nog met wat ervaringen van ons zelf (p.p.) Dus... kijk later nog eens! Wij gaan onze laatste dag gepast vieren door al ons geld op te maken in de stad : - )!

Tot ziens!

Sjoerdt, Kathleen & Ineke